İt was great in İstanbul!
We both had family and friends around from Holland, and we didn't touch our bies for 5 days. Luckily they were still there on monday morning!
Toos, Kees, Judith, Astrid, Mette, Gea,Peper,Laura and Jip: thanks a billion for coming all the way to İstanbul. İt was great having you there with us.
On monday we started our little trip again. İt seems like a little trip now, because on Tuesdaynight in Ağva we met 3 other cyclists. Ernest and Leanne from South Afrıca (ernestonbike.blogspot.com), and Ester from Scotland. Ernest and Leanne are already on theır way for more than a year, Ester ıs just here ın Turkey to join them for a week. We decided to join them as wel, just for a few days. İt is nice to camp with a few more people, altough it doesnit make the Tukisch people (actually,guys) not less curious. But who wouldn't be when you see a tent site with 5 bikes and 4 tents?
We don't make as much Kilometers as we dıd before, but at least we are enjoyıng ourselves.
Tomorrow we are planning on leavıng the lot and doing at least a 100 km's after these days of relaxing.
donderdag 24 april 2008
donderdag 17 april 2008
We're Back!
Sorry, it took a while but we notice that it is quite hard to keep up with the site if you also write for the NRC next. We decided to write in English so the people we met on our way can read some things as well.
We have experienced quite a lot past week. The Balkan was really interesting. We met very nice people on our way who helped us with a lovely dinner (thanks Branimir) or a place to stay (Maria in Belgrade and Aqualand, who offered us a campsite in exchange for a sauna visit). The coutries we visited, from Hungary through Croatia, Serbia, Rumania and Bulgaria were more than just interesting. Along torn up buildings and minefields left from the war, was the spring making its way. Sheperds with their herds, beautiful cities and lovely fields. The further we came, the more garbage is lying in the fields, which made it sometimes less nice to travel through. It is strange to notice how a simple border, which sometimes is no more than just crossing the river Donau, can make so much difference in the experience of a country.
At the moment we are in Istanbul, having a few days rest, meeting some family and getting our Iranian Visa. From now on it is gonna get warmer and we think a bit tuffer. Not only because of the mountains we are gonne 'meet', but also because of the even more unfamiliar cultures we are gonna experience.
We will try to keep up, but do look on the nrc site:
www.nrcnext.nl/fietsenpeking
We have experienced quite a lot past week. The Balkan was really interesting. We met very nice people on our way who helped us with a lovely dinner (thanks Branimir) or a place to stay (Maria in Belgrade and Aqualand, who offered us a campsite in exchange for a sauna visit). The coutries we visited, from Hungary through Croatia, Serbia, Rumania and Bulgaria were more than just interesting. Along torn up buildings and minefields left from the war, was the spring making its way. Sheperds with their herds, beautiful cities and lovely fields. The further we came, the more garbage is lying in the fields, which made it sometimes less nice to travel through. It is strange to notice how a simple border, which sometimes is no more than just crossing the river Donau, can make so much difference in the experience of a country.
At the moment we are in Istanbul, having a few days rest, meeting some family and getting our Iranian Visa. From now on it is gonna get warmer and we think a bit tuffer. Not only because of the mountains we are gonne 'meet', but also because of the even more unfamiliar cultures we are gonna experience.
We will try to keep up, but do look on the nrc site:
www.nrcnext.nl/fietsenpeking
maandag 7 april 2008
en zo sta je in de NRC next
maar daarvoor mag je die zelf kopen in de winkel... (van maandag 7 april)
dinsdag 1 april 2008
Na sneeuw komt zonneschijn
De dagen van sneeuw liggen achter ons, gelukkig. Inmiddels is de zon doorgebroken en hebben we een bruingebrande kop en streepjes op de bovenarmen. De billen beginnen inmiddels al ietwat te irriteren en de benen zijn nu toch bij iedere heuvel, wat erg snel vermoeid. Nadat we, een in onze ogen behoorlijke berg beklommen hadden, keken we op het kaartje met de route om te concluderen dat de enorme bergen waar we nu doorheen dachten te fietsen niet eens als reliefje op de wereldkaart te vinden waren. Ach, tegen de tijd dat we bij het mega gebergte aan de grens met China komen zijn we zo getraind dat we daar ook onze hand niet voor omdraaien.
En ja, het moest er een keer van komen: de eerste lekke band is een feit. Pech komt altijd wanneer je er niet op zit te wachten en zo ook deze keer. We zijn laat vertrokken en toch moet er ook aan het einde van deze dag een fatsoenlijk aantal kilometers op de klok staan (we kunnen jullie, lieve lezers toch ook niet teleur stellen). Zo kan je dan nog wel eens in een ietwat chagrijnige stemming eindigen. En net nu, nog zo'n 30 km voor de boeg, en beiden uitgehongerd stoppen we voor een tankstation. Hier in Duitsland is zondag, rustdag nog een heilig begrip en vind je naast een tankstation geen winkel geopend. Nadat de noodzakelijke boodschappen en bijbehorende plaspauze afgewerkt is constateren we dat Julies band lek is... Lekker met al die tassen. Een uur later is gelukkig alles gefikst. Alle ins en outs van de fiets beginnen we nu inmiddels door te krijgen. Kettingen worden al soepel gesmeerd, remmen bijgesteld en spatborden na een tripje door het bos wat bijgebogen. We voelen ons al bijna wereldfietser.
En ja, het moest er een keer van komen: de eerste lekke band is een feit. Pech komt altijd wanneer je er niet op zit te wachten en zo ook deze keer. We zijn laat vertrokken en toch moet er ook aan het einde van deze dag een fatsoenlijk aantal kilometers op de klok staan (we kunnen jullie, lieve lezers toch ook niet teleur stellen). Zo kan je dan nog wel eens in een ietwat chagrijnige stemming eindigen. En net nu, nog zo'n 30 km voor de boeg, en beiden uitgehongerd stoppen we voor een tankstation. Hier in Duitsland is zondag, rustdag nog een heilig begrip en vind je naast een tankstation geen winkel geopend. Nadat de noodzakelijke boodschappen en bijbehorende plaspauze afgewerkt is constateren we dat Julies band lek is... Lekker met al die tassen. Een uur later is gelukkig alles gefikst. Alle ins en outs van de fiets beginnen we nu inmiddels door te krijgen. Kettingen worden al soepel gesmeerd, remmen bijgesteld en spatborden na een tripje door het bos wat bijgebogen. We voelen ons al bijna wereldfietser.
Abonneren op:
Posts (Atom)
