Sorry, it took a while but we notice that it is quite hard to keep up with the site if you also write for the NRC next. We decided to write in English so the people we met on our way can read some things as well.
We have experienced quite a lot past week. The Balkan was really interesting. We met very nice people on our way who helped us with a lovely dinner (thanks Branimir) or a place to stay (Maria in Belgrade and Aqualand, who offered us a campsite in exchange for a sauna visit). The coutries we visited, from Hungary through Croatia, Serbia, Rumania and Bulgaria were more than just interesting. Along torn up buildings and minefields left from the war, was the spring making its way. Sheperds with their herds, beautiful cities and lovely fields. The further we came, the more garbage is lying in the fields, which made it sometimes less nice to travel through. It is strange to notice how a simple border, which sometimes is no more than just crossing the river Donau, can make so much difference in the experience of a country.
At the moment we are in Istanbul, having a few days rest, meeting some family and getting our Iranian Visa. From now on it is gonna get warmer and we think a bit tuffer. Not only because of the mountains we are gonne 'meet', but also because of the even more unfamiliar cultures we are gonna experience.
We will try to keep up, but do look on the nrc site:
www.nrcnext.nl/fietsenpeking
donderdag 17 april 2008
maandag 7 april 2008
en zo sta je in de NRC next
maar daarvoor mag je die zelf kopen in de winkel... (van maandag 7 april)
dinsdag 1 april 2008
Na sneeuw komt zonneschijn
De dagen van sneeuw liggen achter ons, gelukkig. Inmiddels is de zon doorgebroken en hebben we een bruingebrande kop en streepjes op de bovenarmen. De billen beginnen inmiddels al ietwat te irriteren en de benen zijn nu toch bij iedere heuvel, wat erg snel vermoeid. Nadat we, een in onze ogen behoorlijke berg beklommen hadden, keken we op het kaartje met de route om te concluderen dat de enorme bergen waar we nu doorheen dachten te fietsen niet eens als reliefje op de wereldkaart te vinden waren. Ach, tegen de tijd dat we bij het mega gebergte aan de grens met China komen zijn we zo getraind dat we daar ook onze hand niet voor omdraaien.
En ja, het moest er een keer van komen: de eerste lekke band is een feit. Pech komt altijd wanneer je er niet op zit te wachten en zo ook deze keer. We zijn laat vertrokken en toch moet er ook aan het einde van deze dag een fatsoenlijk aantal kilometers op de klok staan (we kunnen jullie, lieve lezers toch ook niet teleur stellen). Zo kan je dan nog wel eens in een ietwat chagrijnige stemming eindigen. En net nu, nog zo'n 30 km voor de boeg, en beiden uitgehongerd stoppen we voor een tankstation. Hier in Duitsland is zondag, rustdag nog een heilig begrip en vind je naast een tankstation geen winkel geopend. Nadat de noodzakelijke boodschappen en bijbehorende plaspauze afgewerkt is constateren we dat Julies band lek is... Lekker met al die tassen. Een uur later is gelukkig alles gefikst. Alle ins en outs van de fiets beginnen we nu inmiddels door te krijgen. Kettingen worden al soepel gesmeerd, remmen bijgesteld en spatborden na een tripje door het bos wat bijgebogen. We voelen ons al bijna wereldfietser.
En ja, het moest er een keer van komen: de eerste lekke band is een feit. Pech komt altijd wanneer je er niet op zit te wachten en zo ook deze keer. We zijn laat vertrokken en toch moet er ook aan het einde van deze dag een fatsoenlijk aantal kilometers op de klok staan (we kunnen jullie, lieve lezers toch ook niet teleur stellen). Zo kan je dan nog wel eens in een ietwat chagrijnige stemming eindigen. En net nu, nog zo'n 30 km voor de boeg, en beiden uitgehongerd stoppen we voor een tankstation. Hier in Duitsland is zondag, rustdag nog een heilig begrip en vind je naast een tankstation geen winkel geopend. Nadat de noodzakelijke boodschappen en bijbehorende plaspauze afgewerkt is constateren we dat Julies band lek is... Lekker met al die tassen. Een uur later is gelukkig alles gefikst. Alle ins en outs van de fiets beginnen we nu inmiddels door te krijgen. Kettingen worden al soepel gesmeerd, remmen bijgesteld en spatborden na een tripje door het bos wat bijgebogen. We voelen ons al bijna wereldfietser.
vrijdag 28 maart 2008
dinsdag 25 maart 2008
Lige ud!
Motto van deze reis dus, alsmaar rechtdoor. En we nemen dat graag letterlijk, in elk dorp of stad gaan we gewoon rechtdoor, dan komen we er vanzelf wel weer uit. Pas 3 dagen onderweg en nu al het idee dat we bizar veel hebben meegemaakt. Hoeveel kan er nog gebeuren?
Als eerste Peter en Nicolette, de gastvriendelijkheid zelve! Biertjes, eten, eigen kamer en paasontbijt met mascotte! Nogmaals super bedankt! Wat een briljant begin van onze reis (ok, het afscheid op de berlage brug mogen we natuurlijk ook niet vergeten, maar dat spreekt voor zich)
Interview voor de plaatselijke krant in Olfen, afslaan van aanbod van WRD om ons te volgen (tot aan de grens!), extreme vriendelijkheid van campingbeheerder die ons een hut, eten en koffie verkeerd aanbied (het vroor buiten en we zagen er schijnbaar hongerig en moe uit) in Lippstadt. Het weer verandert van heel veel zon tot hier en daar een regen of sneeuwbui. Gelukkig is de wind ons tot nu toe goed gezindt. (hulde aan de donaties)
Vandaag heel veel sneeuw, (gelukkig waren we nog niet op wintersport geweest!) zoveel dat we lopend naar boven moesten ploegen. Ach, de fiets is in totaal slechts zo´n 50 kg. Nu op zoek naar een cafe, een (gratis?) slaapplek en voedsel...
hehe
ps, kijk fotoalbum!
ps 2, brugvullers van zaterdag: DANK!
Als eerste Peter en Nicolette, de gastvriendelijkheid zelve! Biertjes, eten, eigen kamer en paasontbijt met mascotte! Nogmaals super bedankt! Wat een briljant begin van onze reis (ok, het afscheid op de berlage brug mogen we natuurlijk ook niet vergeten, maar dat spreekt voor zich)
Interview voor de plaatselijke krant in Olfen, afslaan van aanbod van WRD om ons te volgen (tot aan de grens!), extreme vriendelijkheid van campingbeheerder die ons een hut, eten en koffie verkeerd aanbied (het vroor buiten en we zagen er schijnbaar hongerig en moe uit) in Lippstadt. Het weer verandert van heel veel zon tot hier en daar een regen of sneeuwbui. Gelukkig is de wind ons tot nu toe goed gezindt. (hulde aan de donaties)
Vandaag heel veel sneeuw, (gelukkig waren we nog niet op wintersport geweest!) zoveel dat we lopend naar boven moesten ploegen. Ach, de fiets is in totaal slechts zo´n 50 kg. Nu op zoek naar een cafe, een (gratis?) slaapplek en voedsel...
hehe
ps, kijk fotoalbum!
ps 2, brugvullers van zaterdag: DANK!
maandag 17 maart 2008
Media-geil?
Ja hoor, het begint nu echt te komen. Nog 5 nachtjes in ons eigen bed, en dan de fiets op. Het voorpret-feest is echter nu al begonnen!
Het fietsmagazine BIKE and Trekking (www.bikeandtrekking.nl) heeft ons in hun eerste nummer van dit jaar reeds geintroduceerd aan haar lezers, uiteraard met de bijpassende foto en het vermelden van onze sponsoren Koga Miyata (fiets) en Vaude (outfit en assecoires).
En sinds vandaag doet ook NRC next verslag van onze avonturen! zie www.nrcnext.nl/nexten/fietsenpeking/
Uiteraard blijven we ook op onze eigen blog schrijven, voor alle roddels en whereabouts die minder geschikt zijn voor het grote publiek van de NRCnext en het leukste fietsblad van Nederland, Bike and Trekking.
Je zult dan ook wle begrijpen dat we tijd en plaats van vertrek geheim houden, in verband met de verwachte media drukte. Wie vind dat hij/zij recht heeft op een afscheidszoen, kan ons proberen te bereiken via de mail (biketobeijing@gmail.com)...
Het fietsmagazine BIKE and Trekking (www.bikeandtrekking.nl) heeft ons in hun eerste nummer van dit jaar reeds geintroduceerd aan haar lezers, uiteraard met de bijpassende foto en het vermelden van onze sponsoren Koga Miyata (fiets) en Vaude (outfit en assecoires).
En sinds vandaag doet ook NRC next verslag van onze avonturen! zie www.nrcnext.nl/nexten/fietsenpeking/
Uiteraard blijven we ook op onze eigen blog schrijven, voor alle roddels en whereabouts die minder geschikt zijn voor het grote publiek van de NRCnext en het leukste fietsblad van Nederland, Bike and Trekking.
Je zult dan ook wle begrijpen dat we tijd en plaats van vertrek geheim houden, in verband met de verwachte media drukte. Wie vind dat hij/zij recht heeft op een afscheidszoen, kan ons proberen te bereiken via de mail (biketobeijing@gmail.com)...
donderdag 6 maart 2008
De laatste loodjes..
Die schijnen altijd het zwaarst te wegen en helaas komt dat op de een of andere manier ook vaak uit. Net als de spanning begint te stijgen over de al maar dichterbij komende vertrekdatum blijken er wat dingetjes niet helemaal ingecalculeerd. Mayo's fiets heeft vertraging opgelopen in de fabriek en het is nog maar de vraag of de fiets 22 maart klaar staat. Koga maakt overuren, Juul doet een schietgebedje en Mayo houdt haar vingers gekruist. Gelukkig mailde Hamid, onze vriend bij de Iraanse ambassade, dat ons Iraanse visum geregeld was. Een klein kinkje in de kabel kan nu alleen nog Wilders zijn. Nu Geert op het punt staat een ietwat controversiele film over moslims naar buiten te brengen hebben diverse moslimlanden aangekondigd hun beleid over het toelaten van westerlingen (laat staan Nederlanders) te verscherpen. Artsen zonder grenzen trekt inmiddels hulpverleners uit Pakistan terug en raadt medewerkers in moslimlanden aan om zich onopvallend te gedragen en alle uitingen die het Nederlanderschap onderstrepen te mijden. Het ministerie van Buitenlandse Zaken geeft dezelfde adviezen. Het is dus te hopen dat alle ophef over de film net zo opgeklopt is als de mogelijke inhoud van de film en anders: Geert misschien kan je je film later in het jaar uitbrengen? Het schijnt dat juli historisch gezien altijd hoge kijkcijfers geeft.
De laatste pijnprikkel is ons Hollands afscheidsfeestje wat zorgvuldig gepland was op de 20ste. Het feest moet plots verschoven worden naar een andere locatie. Geen nood, plekken voor het doen van een biertje zijn er vast genoeg te vinden in Amsterdam. Ideeen? Mail ons.
Positief nieuws: op de valreep zijn we bezig om via de vakantiefietser een deal te maken met Vaude, waarmee we het komende half jaar gelukkig voorzien zijn van degelijke spullen die ons warm en droog houden.
En dan de leuke dingen die je doet zo vlak voor het vertrek: vorige week werd er gegeten met de familie Verhoeven bij de familie Tabbers. In een prachtig huis aan de Oude Rijn had de moeder van Julie allerlei lekkernij op de tafel getoverd. De appeltaart bij het dessert ging volledig op, Julies taartenbakkentalent is duidelijk geerfd van moederszijde. Een goede gelegenheid om de achterblijvers van de ene kant te verenigen met de andere kant. En gelukkig een goede klik, de telefoonnummers en adressen zijn uitgewisseld om zo tijdens onze afwezigheid elkaar op de hoogte te kunnen houden. Het vuur werd de reizigers aan de schenen gelegd, maar inmiddels is de familie overtuigd dat we verantwoord bezig zijn. Ons rest nu niets meer dan de aftelklok in werking te stellen: nog 16 dagen en een aantal uren voor vertrek.
De laatste pijnprikkel is ons Hollands afscheidsfeestje wat zorgvuldig gepland was op de 20ste. Het feest moet plots verschoven worden naar een andere locatie. Geen nood, plekken voor het doen van een biertje zijn er vast genoeg te vinden in Amsterdam. Ideeen? Mail ons.
Positief nieuws: op de valreep zijn we bezig om via de vakantiefietser een deal te maken met Vaude, waarmee we het komende half jaar gelukkig voorzien zijn van degelijke spullen die ons warm en droog houden.
En dan de leuke dingen die je doet zo vlak voor het vertrek: vorige week werd er gegeten met de familie Verhoeven bij de familie Tabbers. In een prachtig huis aan de Oude Rijn had de moeder van Julie allerlei lekkernij op de tafel getoverd. De appeltaart bij het dessert ging volledig op, Julies taartenbakkentalent is duidelijk geerfd van moederszijde. Een goede gelegenheid om de achterblijvers van de ene kant te verenigen met de andere kant. En gelukkig een goede klik, de telefoonnummers en adressen zijn uitgewisseld om zo tijdens onze afwezigheid elkaar op de hoogte te kunnen houden. Het vuur werd de reizigers aan de schenen gelegd, maar inmiddels is de familie overtuigd dat we verantwoord bezig zijn. Ons rest nu niets meer dan de aftelklok in werking te stellen: nog 16 dagen en een aantal uren voor vertrek.
Abonneren op:
Posts (Atom)
